Beelden van Dirk – Hans van Londen *)

Dames en heren, familie, vrienden oud collega’s van Dirk,

Een paar dagen geleden belde Margje mij. Ze hoefde het eigenlijk niet te zeggen. Dirk was er niet meer. Je weet dat het gaat gebeuren, maar dan toch… Ik vertelde het Gerry, mijn vrouw en we hadden het er kort over. Maar ‘s nachts begon het draaien, denken, herinneren. Door elkaar heen draaiende beelden. Niet in tijdsvolgorde. Die beelden vormen een soort fotoalbum, waar ik met U kort doorheen wil bladeren

Beeld 1

Dirk in zijn rol als ex landmeter. Hij was er apentrots op dat in zijn leven gedaan te hebben en herinnerde ons er bij herhaling aan. Delft, exact, oog voor afstand en richting. Bij onze wandelingen met de partners van ons kantoor Horringa en de Koning, veelal in de Ardennen of Schiermonnikoog, nam Dirk de leiding. Althans dat probeerde hij, maar Co de Koning kon ook goed kaartlezen. De andere partners, waaronder ik wachtten rustig af waartoe dit collegiaal overleg zou leiden. De beslissing kwam. Over dit prikkeldraad, dwars door dit landje, waarop enkele koeien graasden. Geen probleem. Kom op.. Het bleken geen koeien maar stieren. Rennen voor ons leven. Hijgend in het prikkeldraad. Maar de richting bleek de juiste.

Beeld 2

Dirk gehuld in een grote rookwolk van zijn favoriete Gauloises. IJsberend door de kamer. Gezicht vertoont een diepe verachting: onderwerp: de desastreuze rol van de Nederlandse fiscus, niet alleen zo bleek, voor hemzelf, maar voor geheel Nederland, en in feite haast voor de hele westerse wereld. De fiscus als moordenaar van de vooruitgang

Beeld 3

Dirk en ik op weg naar België, cliënt Bekaert. Bestuurlijke en strategische problemen. Ik rijd met Dirk mee. Altijd. Hij rijdt. Je vertrekt dan niet zomaar. Eerst wordt de auto gecontroleerd. Een Range Rover. Kijken of de honkbalknuppel op de goede plaats ligt. Zonder die knuppel kun je niet weg, want de auto houdt er zo nu en dan mee op en dan weet Dirk precies (zijn Delftse kennis) waar je moet slaan om weer verder te kunnen. De knuppel ligt er. Zijn speciale Range Rover handschoenen aan. Alle knoppen en meters checken. All set? Riem om? Op weg.

Beeld 4

Eerste oriënterende bespreking met de baronnen van Bekaert achter de rug. Dirk had het al door hoe het zat en wat er moest. gebeuren. Hij zou vanavond alvast de conclusies van ons onderzoek schrijven. Als ik nu dat onderzoek in de komende maanden nog even zou doen. Maar wel oppassen, want er stonden overal neven en tantes klaar achter de gordijnen om ons een mes in de rug te steken En of mijn Frans wel goed genoeg was. Gelukkig bleek Bekaert een Vlaams bedrijf.

Beeld 5

Ik kom met mijn eerste concepten bij Dirk Hij bladert er in. Ik kijk naar zijn gezicht en wat ik al vreesde gebeurt: Het mondje wordt zuinig, een blik van intense walging trekt over zijn gelaat. Hij geeft het verder ongelezen terug. Of het mij zou lukken om in fatsoenlijk Nederlands, maar vooral kernachtig en zonder al die blabla de lezer te vertellen waar het over ging. Weer gezakt voor mijn tentamen Zelfs nu voel ik zijn kritische blik

Beeld 6

Niet zelf bij geweest maar door Dirk met zijn gevoel voor drama vele malen en telkens iets anders verteld Dirk rijdt met zijn citroen DS in de Ardennen. Slecht weer, gladde wegen Hij raakt in een slip. Niet zijn schuld natuurlijk, maar een of andere hufter deed iets fout. De auto begint te slingeren, draait een keer of twintig rond de as en belandt met een klap in de gevel van een huis. Het enige huis dat in de verre omtrek staat. Dirk kruipt uit de wagen, merkt dat hij nog kan lopen en probeert de schade vast te stellen. Loopt om het huis en ziet hard wegrennende mensen. Hij er achteraan, haalt ze in, en begint in vloeiend Frans, uiteraard, te vragen wat er is. Het bleken de bewoners. Die zaten in de achter kamer te rouwen om een ongeluk dat hen de dag daarvoor was overkomen. Hun zoon was bij het repareren van een auto in de reparatieput gevallen en zwaar gewond. De auto van Dirk in hun voorgevel was hen net iets teveel. Vandaar hun vlucht. Jaren van procederen

Beeld 7

We hadden nieuw, door de partners gesteund beleid op kantoor. Geen borrel meer aan het eind van de dag. Gevaarlijk voor gezondheid, verkeer, slecht voorbeeld voor de medewerkers. En zo. Dirk sluipt door de gang. Met een poging om het kleine glaasje, dat in zijn hand zat te verbergen.

Beeld 8

Dirk met een artikel van een hoogleraar organisatiekunde. Academische prietpraat. Die mensen begrijpen echt niet waar het over gaat. De universiteiten benoemen allerlei nitwits en het echte talent zien ze niet eens. Als je maar in onbegrijpelijke taal onzin vertelt tel je mee in de organisatiewetenschap Geen idee hoe een onderneming winst maakt. Gelukkig maar dat Eindhoven bijtijds tot inkeer komt. Dirk genoot van zijn hoogleraarschap. en zijn vele studenten nog meer. Die leerden via Dirks uitleg welke baarlijke nonsens er op de financiële pagina‘s van de kranten werd gedebiteerd

Beeld 9

Dirk en Boet pratend over hun huisje in Griekenland. Prachtig gelegen aan het strand, honderd meter onder een restaurant, waar ze grote vrienden van de eigenaar waren. Talloze verhalen, levensgevaarlijke avonturen, ontdekkingen van nimmer waargenomen kloosters, alleen te bereiken via enge rotspaadjes en touwladders. Om beurten door Dirk of Boet verteld, die telkens van elkaar iets nieuws hoorden over wat ze hadden meegemaakt. Een goed verhaal moest niet versjteerd worden door de waarheid. Verhalen over reizen, dat was hun grote passie

Dames en heren, de rest van de foto’s bewaar ik voor mezelf. Dirk was, zoals zijn kinderen ook zeggen inderdaad een onmogelijke man, maar wel een voortdurend uitdagende leermeester, iemand met uitgesproken opvattingen over wat deugde en niet deugde. Hij heeft een grote bijdrage aan ons vak gegeven, had een kielfunctie in ons bureau. Je kon niet om hem heen en, vooral door zijn gevoel voor humor moest je wel van hem houden Een markant mens is van ons heengegaan.

*) oud partner van voorheen Horringa en de Koning